energie

Ik heb de tweede periode met 6 weken chemo achter de rug. Alleen al de gedachte dat ik morgen niet aan het infuus hoef geeft me vleugels. Ik barst van de energie en verheug me erg op twee chemoloze weken, voelde me deze week daardoor al een stuk beter. Bovendien is het me gelukt een deadline te halen waar ik erg tegenaan hikte. Mijn notebook is weer in orde: een verse Windows installatie op een grotere harde schijf en meer werkgeheugen. Thunderbird werkt weer en al mijn mail sinds 1997 zit er weer in: ik ben klaar voor een weekje België. Donderdag vertrek ik als ik weer fit genoeg ben om een aantal uren achter het stuur te zitten.
Joepie! Nu de lente nog.

Niets mis maar slow motion

Ik krijg bezorgde mailtjes omdat er de laatste weken niets op mijn blog is verschenen. Lieve mensen, maak jullie niet bezorgd. Het gaat zeker niet slechter met me. Maar mijn energie is beperkt en ik heb een paar artikelen moeten schrijven. Deze week had ik verschillende deadlines. Verder zou ik as. maandag voor het eerst weer een interview buitenshuis hebben. Erop gokkend dat dat op de helderste dag van de week wel zou lukken. Ik kon geen nee zeggen tegen dat artikel, zowel vanwege mijn financiën als met het oog op de toekomst. Ik mag mijn opdrachtgevers niet verliezen. Helaas is dat interview verschoven naar donderdag. Ik hoop dat het nog gaat lukken op die dag. Ik ben dan nog net niet aan de Primperan, een anti-misselijkheidsmiddel waar ik erg duf van word en niet mee mag auto rijden, laat staan dat ik dan dan nog in staat ben intelligente vragen te stellen. Verder doorschuiven naar de volgende maandag is niet aan de orde i.v.m. de deadline.

En passant ben ik ook nog bezig met het redden van de softwareconfiguratie op mijn notebook. Windows wil niet meer opstarten en de herstelconsole werkt ook niet. Het register en/of de Master Boot Record van mijn notebook is gecrasht, waarschijnlijk doordat de harde schijf overvol zit. Met een liveCD van de grote Ubuntu (linux) probeer ik het een en ander in het inwendige van Windows te bereiken. Kost erg veel hersengekars en tijd want al die medicatie tast mijn IQ behoorlijk aan. Ik ben in alles behoorlijk traag, zowel met mijn hersens als met mijn lijf. Als het vandaag niet lukt dan geef ik het op en begin ik aan een verse installatie van XP. Maar als ik dat toch ga doen en ik alles opnieuw moet installeren, alle die fijne programmaatjes die ik in de loop van de jaren op mijn notebook had verzameld, dan maak ik maar van de gelegenheid gebruik om het apparaat open te schroeven en er extra geheugen en een grotere harde schijf in te zetten. Want verder is er eigenlijk niets mis met mijn intussen al weer ruim 4 jaar oude bij de Aldi gekochte Medion notebook.
En dus ook niet met mij. Ik heb gewoon weinig te melden. Ik leef nog net als mijn notebook in slow motion